Gelukkig, we hebben weer prima internet zodat het verslag van gisteren plus vandaag zonder problemen verzonden kan worden. We kozen er vanmorgen voor om net voorbij het motel koffie te kopen bij een benzinepomp en uit onze broodvoorraad een boterham onderweg te maken. Bij de pomp aangekomen zagen we een gigantische camper (of verlengde bus beter gezegd) met erachter nog een keuken in de vorm van een aanhanger. Deze bleek onderdeel te zijn van een fietskoers voor wielrenners waar we sinds gisteren al hier en daar wat van zagen, 1 auto met ervoor 1 wielrenner. Ze moeten ieder 140 miles afleggen voor een goed doel. Even verderop zijn we even gestopt bij ‘Valley of the Gods’, een soort mini Monument Valley.

Ons route bracht ons naar Durango, waar we de oude stoomtrein die tussen Durango en Silverton rijdt (al sinds 1882) wilden bekijken. Onze auto parkeerden we bij een op het eerste gezicht gewone parkeermeter maar het blijkt dat er hier gewoon creditcards in kunnen haha.

We zijn naar het station gelopen en hebben wat rondgekeken in het museum waar een hoop te zien was, oude locomotieven en alles wat er bijhoort maar ook allerlei oorlogsmateriaal, opgezette dieren en oldtimers (beetje vreemde verzameling bij elkaar). We kregen nog wat uitleg over de grote werkplaats daar van alle treindelen en locomotieven van een medewerker. Vervolgens reden we via een aantal bergpassen die ons uiteindelijk op zo’n 3200 meter hoogte brachten naar Silverton. Vandaag rijden we over de ‘Million Dollar Highway‘, die bekend staat als een gevaarlijke weg vooral in slechte weersomstandigheden.

In Silverton zagen we de trein staan op een rails waar hij gereed gemaakt werd voor vertrek, daar konden we mooi wat foto’s maken en het wegrijden hebben we gefilmd.

Hij reed een stuk naar rechts om vervolgens achteruit het dorp in te rijden waar alle passagiers konden instappen. En dan ook echt in het dorp, de rails eindigt gewoon op een kruispunt in Silverton wat overigens onverharde wegen heeft die het nog een echte oude western uitstraling geeft.

Het oude mijnwerkersstadje is verder erg toeristisch maar leuk om eens gezien te hebben! Zeker het openbaar toilet was heel bijzonder met alleen gordijnen en geen deuren! Dat is weer eens wat anders dan de grote kieren die hier normaal tussen de deuren van toiletten zitten.

Na Silverton was de Red Mountain Pass over het San Juan gebergte aan de beurt om in Ouray te geraken waar we slapen vandaag. Hier was het af en toe even nagelbijten voor Inge omdat je echt langs de afgrond gaat, geen vluchtstrookje, geen vangrails, niets.

Maar wel schitterend om te zien. Hier en daar nog gestopt zoals na een brug waaronder smeltwater met grote kracht naar beneden dendert. Even later waren we al in Ouray wat net na de pas het eerste plaatsje is. Prachtig in de bergen gelegen en ook ons hotel ziet er mooi uit.

*Ouray van bovenaf, ons hotel is vooraan te zien*

We hebben net wat gegeten vlakbij het hotel, zowaar een terras buiten wat er nog gezellig uitzag ook. We kregen eerst een glas water (of was het een vaas), fijn dat dat hier standaard erbij hoort. Als drankje bestelden we cola, dat kwam ook in zo’n mega glas en dan mag je nog een refill ook..moet je nagaan in Nederland krijg je een flesje waar 200cl in zit en ook nog water? Nee dat moet je meestal nog apart betalen! Het was best fris (nu nog maar bijna 20 graden) maar het eten was heerlijk (tja we konden beide de ribs niet weerstaan).

We reden vandaag 357 kilometer

Overnachting: Ouray Victorian Inn