8 en 9 Juni: Castle Rock - Denver - Amsterdam

Zo, we zijn weer met voeten op Nederlandse bodem aangekomen! Donderdagochtend de laatste spullen in de koffers gepakt, in het guesthouse laten staan wat we niet mee konden nemen (na overleg met de hosts) en het verblijf zo netjes mogelijk achtergelaten met een flesje wijn voor Maryann en haar man. Het was nog bijna 50 min rijden naar Alamo bij het vliegveld, waar we eerst nog de tank volgooiden voor $ 3.55/gallon. Vliegtuigen stegen vlak langs de weg achter elkaar op, dan voel je (of alleen ik waarschijnlijk) wel weer wat zenuwtjes want ook wij gaan zo ‘de lucht in’ 🙃

Bij het inpakken van de koffers had Eddy al gewogen dat 1 koffer een kilo te zwaar zou zijn, hmm dat vonden ze bij het afgeven van de koffers ook. 3 pond te zwaar en daar gingen ze niet mee akkoord. Koffer open en wat potjes kruiden en andere dingen overgeheveld naar ons carry-on koffertje. Maar dat bleek achteraf ook niet het beste idee want bij customs had Eddy dat koffertje bij zich en moest elk potje kruiden gecontroleerd worden met vloeistof die niet een bepaalde kleur mocht krijgen 😮 Daar was hij erg blij mee maar niet heus. Ikzelf stapte door de scanpoortjes en mocht meteen meelopen met iemand die mijn handen met van die swipes afnam die een machine ingingen (huh voor zover ik weet heb ik geen verdachte stoffen aan mijn handen) maar gelukkig was alles in orde en konden we verder. We moeten in de USA trouwens alles nog uit de tas halen waar een batterij in zit, in Nederland hoeft dat niet meer. Ondertussen stond ook Tes ergens in de rij bij customs voor haar vlucht naar San Francisco, die zou pas 2 uur later dan de onze gaan maar zo konden we elkaar nog even zien en zou ze ons eens uitzwaaien in plaats van andersom 💕 Bij het boarden van onze vlucht namen we afscheid, we waren vast van plan heel nuchter een snel knuffeltje te geven om tranen te voorkomen maar ja dat lukte niet natuurlijk. Het was zo fijn elkaar te zien en vooral achteraf denk ik dan hoeveel langer we nog graag bij elkaar hadden willen zijn.

We vertrokken iets later dan gepland maar gelukkig niet door het weer want elke dag is het wel prijs rond Denver met onweersbuien. Hopelijk heeft Tes daar ook geluk mee. De vlucht van bijna 2 1/2 uur verliep verder prima al had de crew nogal moeite om het hele vliegtuig van een drankje te voorzien, dat hebben ze uiteindelijk net gered voor ze ineens snel moesten gaan zitten voor de aangekondigde hobbelige landing. Afval kwamen ze niet meer ophalen dat moest je maar in de rugleuning van de stoel voor je stoppen. In Chicago hoefden we de koffers niet opnieuw in te checken en niet door customs, we hoefden alleen over te steken naar onze volgende gate. Daar was het boarden net gestart, de hele rij passagiers moest langs 1 persoon die de boardingpass controleerde wat super langzaam ging. Na een half uur bedachten ze dat ze misschien beter een extra rij konden maken 🙄 We hebben stoelen vrij achterin het vliegtuig, gaan we voortaan proberen wat verder naar voren te reserveren want eer je zit.. en eer je er weer uit bent.. wel fijn dat we met z’n drieën in de middenrij zitten, hoeven we geen mensen lastig te vallen als we willen opstaan.

We stegen ook hier wat later op maar de vlucht verliep verder heel rustig, we vinden de dreamliner een heel prettig vliegtuig. Ook is er echt heel veel beenruimte, Eddy kon zijn benen languit strekken tot onder de stoel voor hem. Een minpunt vonden wij dat de stoelen niet heel ver naar achteren konden, voor een nachtvlucht niet zo fijn. We hebben alle drie misschien een half uur gedommeld maar meer zat er niet in. We kregen avondeten (was ook niet heeeel uitgebreid) waarbij Eddy pech had en ipv kip alleen de vegetarische versie kon kiezen en in de ochtend een bakje yoghurt en een soort kaneelstick. Af en toe een flesje water tussendoor, verschil met de vlucht die we met KLM maakten naar Afrika was dat er daar op diverse plekken een mand met koeken en dergelijke stond plus flesjes water die je gewoon kon pakken.

Na een soepele landing en een mega stuk lopen naar onze bagageband konden we daar zeker een half uur wachten tot de koffers kwamen. Daarna ging ieder zijns weegs, Martijn naar Den Haag met de trein en wij naar Den Bosch. De ogen begonnen in de trein al dicht te vallen 😁 Eenmaal in Den Bosch liep het niet helemaal lekker met de bus die we moesten hebben en stonden uiteindelijk bijna 45 min te wachten tot we het laatste half uur in de bus konden zitten. Nu maar afwachten hoe het met de jetlag verloopt, een middagslaapje was in ieder geval niet te voorkomen! Het is in Nederland voorlopig rond de 30 graden, we merken direct hoeveel meer je hier zweet daar hebben we in de USA helemaal geen last van gehad. En dan ook nog tot de ontdekking komen dat de airco op onze slaapkamer een foutmelding geeft.. precies in het weekend natuurlijk 😑

Tot de volgende keer Amerika en vooral Tessa en Jacob, dag bergen, zacht toiletpapier, grote supermarkten, trucks, mooie rivieren en leuke kletspraatjes met wildvreemden!

We hebben alles bij elkaar opgeteld 5580 km gereden in 3 weken tijd, dat is ongeveer 800 km extra buiten de geplande route. Die brachten we door met boodschappen doen, naar en door Nationale Parken rijden etc.