We zijn (inmiddels al weer gisteren) na een ontbijt in de motelkamer eerst nog wat inkopen gaan doen bij de Walmart die vlak naast het motel te vinden was. We wisten al dat er in Cooke City geen winkel zou zijn om water, brood etc. in te slaan. De tank weer gevuld, met de lange reisdagen en veel bergen vliegt de benzine er door! Tegen 10.00 uur op pad gegaan om het Wild Mustang Center in Pryor Mountain te bezoeken. We hadden thuis de route ernaar toe al uitgestippeld, het zou een uurtje rijden zijn. In dat gebied leven in een beschermd gebied wilde mustangs, die ook onderwerp van een paar documentaires waren die Tessa en ik gezien hebben, ‘ Cloud: Wild stallion of the Rockies’ en het vervolg daarop. Uiteindelijk zijn we er niet beland, we hebben heel wat wegen afgereden, zijn tig keer gekeerd en gedraaid, hebben een groot stuk onverharde kiezel/stofweg gereden waardoor de auto eruit kwam te zien als een Parijs-Dakar wagen (en we mogen met de huurauto geen onverharde wegen rijden). Eddy vroeg aan een eenzame wegwerken daar of hij wist hoe we er konden komen waarop de man vertelde dat de weg alleen maar slechter zou worden, we nog door een indianenreservaat zouden komen en het nog erg ver zou zijn.

Vervolgens zijn we nog gestopt bij een postkantoor waar we een man troffen die ontzettend veel wist over de gebieden waar we hier nog gaan komen en daar veel over vertelde (ook meteen zijn medeleven betuigde i.v.m. de vliegtuigramp) maar ook uitlegde dat we, om bij de Mustangs te komen, weer een uur terug moesten rijden en dan nog een stukje door de Big Horn Mountains (waar we ook heen wilden). Al met al zou ons dat nog incl. rondkijken een uur of vier/vijf gaan kosten. Het was al half een en om bij onze overnachtingsplek te komen zouden we de Beartooth Highway rijden met zijn vele view-points. Vandaar helaas moeten beslissen om er niet meer heen te rijden.

De Beartooth Highway was ontzettend mooi, tot nu toe de mooiste weg waarschijnlijk die we gereden hebben. We hadden geluk dat het mooi weer was, er kunnen ook in de zomer sneeuwstormen ontstaan bijvoorbeeld. Af en toe had Inge het niet breed bij de vele haarspeldbochten met bijbehorende afgronden Martijn en Tessa zitten ook afwisselend voorin als we zulke wegen rijden, de stoelen achterin zijn ook gewoon 1 persoons leren stoelen dus geen ruimtegebrek..

We kwamen op 3358 meter hoogte vandaag, onze overnachtingsplek ligt op ca. 2300 meter hoogte. Vanaf de afdaling begonnen de muggen ook trouwens. We zijn gestopt bij een miniwinkeltje/gasstation wat ‘ On top of the world’ heet om een broodje te smeren en natuurlijk waren we ook al veel borden tegen gekomen waarop gewaarschuwd werd voor grizzlyberen.
De hele weg was ook weer erg rustig qua verkeer, verbazend zo in het hoogseizoen toch steeds. Opvallend dat alle vrachtwagens standaard sneeuwkettingen achter hun wielen klaar hebben hangen, geeft wel aan hoe vaak ze hier nodig zijn. Dit zien we overal in Wyoming en Montana.

Het laatste stukje richting de Skyline Guestranch zagen we nog een eland langs de weg in wat water staan, maar we konden niet stoppen helaas voor foto’s. Verder nog wat herten hier en daar, wat dode wasberen die nogal eens aangereden worden blijkbaar en ook een aangereden coyote. De ranch waar we slapen is schitterend, helemaal uit grote houten boomstammen gebouwd zoals veel huizen hier. Er zijn 6 kamers, we hebben de bovenste kamer die heerlijk ruim is met uitzicht op de bossen. Allereerst een trailride voor Tes afgesproken voor de volgende ochtend.! Voor een hapje eten zijn we naar Cook City gereden, 3 mijl verder en bestaande uit 1 straat. Er zit een gezellig eetcafe waar we heerlijk buiten op het terras alle vier een burger met een salade gegeten hebben en nog een giftshop bekeken hebben.

Eddy en ik zijn eenmaal terug gekomen in de Ranch nog de hot tub ingegaan die buiten opgesteld staat! De muggen vonden dat ook geweldig, het meest van de tijd waren we bezig met ze bij ons hoofd weghouden.. Maar toch super om gedaan te hebben.
Best vroeg gaan slapen en om een uur of acht gaan ontbijten met huisgemaakte crepes, gevuld met hartig en zoet (zoet bestond uit verse bessen en vruchten + room), we werden heerlijk verwend door de eigenaresse!

Tessa is met nog 2 mensen uit New York en het meisje (volgens ons 16 of zo) die de trailrides begeleid om half 10 vertrokken de wilderness in (gelukkig heeft dat meisje wel bearspray bij zich), ze heeft de camera en water in de zadeltassen zitten. We zijn erg benieuwd hoe ze over 2 uurtjes terugkomt!
Ook in de ochtend is het nodig om je in te spuiten met deet, de ‘Off” die wij gebruiken bevat 25% deet maar de eigenaresse heeft een bus buiten staan met 40%!
We gaan nu lekker buiten zitten, genieten van de stilte. Ze hebben liever niet dat je hier foto’s upload vanwege het 5G internet dus dat moet nog even wachten!

Vandaag reden we 330 km.

Hotel: Sky Line Guest Ranch, Cooke City