Afgelopen nacht werden we rond 01.30 uur wakker, de stroom bleek uitgevallen te zijn waardoor je dan toch blijkbaar wakker wordt (misschien ook door de airco die het natuurlijk ook niet meer werkte). Dan ga je je toch bedenken wat er allemaal van stroom afhankelijk is, ook op een hotelkamer… zoals je kamerdeur waar je nu meestal alleen een pas voor hoeft te houden en de wifi. De sterrenhemel was in ieder geval schitterend en gelukkig duurde het maar een uurtje of zo.

Na het uitchecken zijn we een stukje terug gereden, we wilden nog een kleine trail lopen die we de vorige dag zagen. Het was nog maar 8.30 dus de temperatuur viel nog enigszins mee!

We hebben er nog even over gedacht om Bryce een uurtje in te gaan maar we zijn toch maar op het gemakje verder gaan rijden. Om ons heen waren de luchten nog steeds grijs vanwege de bosbrand. We kwamen in Panguitch, een op het eerste gezicht gewoon klein gehucht maar het halve dorp werd net afgesloten vanwege iets wat wij nog niet wisten. We parkeerden de auto en zijn de hoofdstraat opgelopen waar zich al best heel wat mensen verzameld hadden langs de kant. Wat bleek nou, er was een soort feestdag in het dorp die begon met een ‘parade’ van de lokale motorrijders. Ze kwamen van de ene kant aan gereden, maakten zoveel mogelijk (motor) geluid wat aangemoedigd werd met een hoop gejuich van de toeschouwers. Ze gooiden wat snoepjes in het publiek, draaiden na het kruispunt om en lieten zich nog een keer van hun stoerste kant zien Wat een sensatie (?)

Er was ook nog een markt(je) en schijnbaar was er nog iets te doen met hete luchtballonnen. We hebben nog wat winkeltjes bekeken, vooral veel op western/cowboy gebied en veel tweede hand rommel winkeltjes. Leuk!

Wat ook voor ons nieuw was: we stonden bij een kruispunt te wachten om over te steken toen er een quad stopte met een opa en zijn kleindochter, hij sprak ons aan over een vlag die we moesten pakken uit een koker vlak naast ons..? Bleek dat we zo’n vlag konden oppakken en ermee moesten zwaaien waardoor we veilig konden oversteken op het drukke kruispunt! Aan de andere kant moest de vlag weer in de houder terug gezet worden!

We vervolgden onze weg en stopten nog bij een prachtige plek met een aantal picknick tafels waar we op het gemakje brood gegeten hebben. Daarna was het nog ongeveer 45 minuten rijden voor we de entree van Zion NP bereikten. Zion hadden we nog niet bezocht, we dachten nu een beetje ‘hmmm nog meer rotsen…?’ maar jeetje wat mooi weer. De route naar ons hotel loopt door Zion, we dachten eerst ‘gewoon doorrijden en morgen kijken we wel naar alles’ maar dat is niet gelukt want we zijn toch meerdere keren gestopt voor een stukje lopen en foto’s!

We kwamen door een korte tunnel door een berg, wisten toen niet dat er nog heel wat anders op ons pad zou komen….

er kwamen wat bordjes dat voor de volgende tunnel zonnebrillen verboden waren bijvoorbeeld. We bleken de tunnel door te gaan die door Mount Carmel loopt. Hij is in 1930 gemaakt en nu nog zo ongeveer in dezelfde staat als toen (we hebben nog wat research gedaan). Het is een tunnel van ongeveer 1.7 km, 2-baans, geen lichten of whatsoever. Onderweg kom je 3 ‘ramen’ uitgehouwen in de rotsen tegen voor ontluchting (want ventilatoren, vluchtstroken, vluchtroutes zijn er niet in deze tunnel). Als je erdoor wilt met een camper bijvoorbeeld moet je dat aangeven zodra je het park binnen komt, $ 15 extra betalen en dan wordt AL het verkeer tegengehouden als jij met je grote voertuig door de tunnel komt zodat je alle ruimte hebt over 2 banen. Dit is ingesteld na 1989 omdat er erg veel ongelukken gebeurden plus er steeds meer en groter verkeer doorheen kwam. Je kunt op de foto’s een aantal van de ‘ramen’ zien

*Snel een foto genomen van een van de ramen*

We kwamen iets te vroeg bij ons hotel, om de tijd te overbruggen kochten we een ijsje aan de overkant (1 bolletje maar dat was echt een heeeele flinke bol) en keken wat rond bij de winkel. We hebben een kamer vlak vooraan, met een zitje voor de deur waarmee we kunnen kijken naar alles wat hier binnen komt (bijvoorbeeld om naar het RV park te gaan) en op het (kleine) zwembad wat nu vol zit met jeugd. Wij moeten ons dus behelpen met een glaasje witte wijn (bekertje natuurlijk) met ijs, gekocht bij de ‘State Liquer Store’ een eindje verderop, bij deze winkel mochten we gewoon zelf rondlopen en wat uitkiezen terwijl we bij een andere liquer store achter een ijzeren hek stonden om een fles aan te wijzen.

We eten zo lekker een broodje van SubWay en gaan morgen het park beter verkennen, we slapen hier 2 nachten. De kamer is trouwens mooi en heeerlijk koel. Maar wat een heerlijk uitzicht hebben we!

Vandaag reden we 186 kilometer.

Overnachting: Quality Inn at Zion Park, Springdale