Vanmorgen werden we weer rond 7 uur wakker, heerlijk geslapen (wat fijn dat er bij Gertry kussens waren waarbij je hoofd niet meteen tot het matras zinkt zoals in de meeste hotels). Na een douche konden we ons ontbijt al ruiken, Gertry had alsof we VIP gasten waren de tafel gedekt, ‘hash browns’ gemaakt, roerei, super lekkere koffie en noem maar op. We werden overstelpt met broodjes om mee te nemen, fruit, water, ijs voor in onze koelbox uit de (natuurlijk) ijsmachine van de koel/vries combi en volgens ons hadden we alles wat we wilden wel mee kunnen krijgen zo gastvrij is ze. We hadden vast nog een paar dagen over van alles en nog wat kunnen kletsen, ook had ik heel graag kolibries gefotografeerd die nectar kunnen drinken uit de hangers in de struiken. Gertry vertelde ook nog over coyotes en roadrunners die soms bij de huizen lopen, of Joseph die met een black-light rondom het huis controleert op schorpioenen die een exoskeleton hebben waardoor ze oplichten in uv-licht! Ook een foto waar we allemaal opstaan zijn we helemaal vergeten te maken. Tegen 9 uur gingen er een stuk of 9 straaljagers de lucht in (je kunt ze daar net zien als ze opstijgen) dus ons bloed ging al koken… snel hebben we ingepakt en hebben met tegenzin afscheid genomen om (mede door de nog flinke afstand die we moesten afleggen naar onze volgende overnachting) een heeeeele kleine omweg te maken langs de airforce base in de hoop om een paar landende straaljagers van dichtbij te kunnen zien. We hebben geparkeerd op een plekje (waar je vast officieel niet mag staan), maar na een minuut of 10 wachten zijn we toch maar op weg gegaan, de straaljagers waren nog niet lang de lucht in en wie weet hoe lang ze boven bleven. Helaas!

Daarna een flink stuk zonder noemenswaardige bijzonderheden, al zijn we helemaal vergeten om foto’s te maken van de saguaros, de grote cactussen waar een deel van Arizona vol mee staat. Voor we het wisten waren ze verdwenen.

Via Prescott zijn we de Black Hills over gegaan via Arizona State Route 89a, bovenop kwamen we door het plaatsje Jerome op ca. 2000m hoogte. Jerome staat blijkbaar bekend als ghosttown, er zijn vele verhalen te vinden over gebouwen waar het nog steeds zou spoken in dit oude mijnstadje.

Vanaf daar zijn we via Cottonwood naar Sedona gereden, waar de rode rotsen van Red Canyon al ver van te voren voor een adembenemend uitzicht zorgden.

In Sedona aangekomen hebben we in het centrum geparkeerd en heerlijk rondgeslenterd, foto’s gemaakt en natuurlijk een terrasje aangedaan waar er heerlijke verkoelde vernevelaars zorgen voor een verfrissende waas.

We zijn ook nog op zoek gegaan naar een hoofdbedekking voor Eddy, om de een of andere reden vergeten ‘we’ altijd een pet mee te nemen en die wil hij toch wel heel graag op. Stiekem verdenk ik hem ervan een soort verzameling aan te willen leggen… afijn nu heeft hij er 1 uit Sedona.

Via Oak Creek zijn we richting Flagstaff gereden om daarvoor af te buigen naar Williams en een mini stukje route 66 te rijden. We slapen in het Days Inn hotel en gaan zo eten in het ernaast gelegen restaurant ‘Get Your Kick’s on Route 66’, hoe toepasselijk.

Morgen rijden we naar de Grand Canyon, het is nog niet zeker dat we daar internet hebben dus mocht er voor onze meelezers geen verslag verschijnen… dan weet je waarom!

Trouwens, het blijkt dat internet hier zo slecht is dat het uploaden van de foto’s van vandaag niet lukt helaas. Wat zeg ik, het is zelfs onmogelijk om alleen deze letters te posten… gromm.. Zodra het gelukt is zullen we het laten weten!

Vandaag reden we 372 kilometer.

Overnachting: Days Inn, Williams