Rond 9.30 waren we klaar voor vertrek, de watertanks weer geleegd en gevuld net als onze magen natuurlijk. We reden tussen oneindige velden met mais, tarwe en torenhoge stapels strobalen die gereed lagen om opgehaald te worden. Verkeer was er na een tijdje nauwelijks meer en we passeerden de staatsgrens naar Oregon waarbij ook de tijd een uurtje terug ging. We zijn ergens gestopt om wat foto’s te maken van het landschap, konden rustig op de weg gaan staan daarvoor, gemiddeld kwam er elke 5 minuten een auto of motor langs.

Het is mooi om te zien hoe snel de omgeving kan veranderen hier, van vlakke landbouwgrond naar glooiende heuvels en voor we het wisten reden we door hooggelegen bossen met lange red cedar bomen (het Malheur National Forest). Inmiddels waren we weer tot 1500 meter geklommen. Er stond een hert langs de weg, we reden er zachtjes op af en hij (of zij) bleef een tijdje doodstil staan zodat we er rustig een foto van konden maken. Mooie plek voor een stop, zo aan de bosrand, we dronken koffie en zaten lekker even buiten. Als we onderweg koffie willen zetten kan dat met behulp van de generator, die maakt een gigantisch lawaai dus zodra het kan is hij weer heel snel uit!

We verlieten de bossen en reden langs en door de Strawberry Mountains, zo genoemd door hun groene plukjes bomen hier en daar net als bij een aardbei. De weg die we vandaag volgen heet de John Day Highway.

Af en toe zat er op een stroompaal langs de weg een uil, maar we zijn het er na het bekijken van de foto’s over eens dat het waarschijnlijk om nep-uilen gaat. Dat hebben we later nog nagezocht, ze zijn inderdaad nep en bedoeld om andere vogels af te schrikken.

Aangekomen in Dayville zijn we eerst het winkeltje daar in gegaan omdat we gisteren hamburgers vergeten waren te kopen en die staan op het menu voor vandaag. Het ziet er super toeristisch uit en gelukkig hadden ze een vriezer staan waaruit we 2 pakjes gehakt meenamen om daar burgers van te vormen.

De camping was op een stuk of 3 campers die hier altijd staan leeg, we werden begroet door de eigenaar in een scootmobiel. Al in Nederland vroegen we ons af waarom zijn emailadres “pigroaster” was maar we begrepen dat hij voorheen altijd met een foodtruck rondtrok en bekend stond om het roosteren van complete varkens. Helaas voor hem kreeg hij diabetes en vaatproblemen waardoor er inmiddels een been geamputeerd is en hij niet meer kan werken. De camping was dit jaar getroffen door rampjes, eind van het voorjaar kwam er zoveel smeltwater door het er langslopende riviertje dat alles weggespoeld is en 3 dagen terug werden opnieuw delen weggespoeld door noodweer wat overtrok. Er waren nu weer een aantal plaatsen in orde waar wij er 1 van toegewezen kregen.

We brachten de middag verder door bij de camper en bij het riviertje wat lekker koel was. Er zaten veel kleine visjes en rivierkreeftjes in.

Het eten bestond vandaag uit een pastasalade met een zelf gebouwd broodje hamburger van de BBQ. Er zijn wel veel muggen helaas, toen het donker werd moesten we echt naar binnen om te voorkomen dat we compleet rood gestippeld worden. Roberto spotte nog een uil die in de bosjes landde! Morgen gaan we verder Oregon in, of we de komende 2 dagen internet en/of telefoonbereik hebben weten we nog niet.

Vandaag reden we 253 km.

Overnachting: South Fork Campground, Dayville