100 Mile House, Canada

Inmiddels hier 20.00 uur, alweer zit er een dag op. We hebben niet super geweldig geslapen, de airco zat recht boven onze hoofden. Die lieten we dus maar uit, maar rond een uur of vier waren we al meerdere keren zwetend wakker geworden met als gevolg dat we alle vier klaar wakker werden. Tessa stak haar hoofd nog door het open stuk tussen de bedden in waardoor ik me te pletter schrok en Tes een lachaanval kreeg. Maar goed, uiteindelijk sliepen we weer met de airco aan, tot een uur of half acht. Rustig ontbeten aan tafel en om een uur of half tien (ik moest nog zo nodig koffie voor mij en Martijn halen bij het restaurant op de camping wat zeker een kwartier duurde) zijn we richting Wells Gray Provincial Park gereden. Helaas geen beren o.i.d. gezien. Een stop gemaakt bij een paar watervallen, Dawson Falls en Helmcken Falls. Vooral de laatste was prachtig, net een sprookjes waterval. Hij is ontstaan door een vulkaanuitbarsting lang geleden.

Verder konden/gingen we niet het park in, de rest van de 22 km naar Clearwater Lake was onverhard en dat gaan we maar niet te vaak doen met de huurauto.. Dus weer terug gereden, getankt en boodschappen gedaan in Clearwater. We zouden nog zo’n 1.35 uur moeten rijden naar de ranch waar we 2 nachten blijven.
De afslag naar de ranch betekent een stuk van 15 km rijden op onverharde weg (was nog redelijk goed begaanbaar, weinig losse stenen), langs loslopende koeien, bossen en meertjes. Het gebied van de ranch is zo’n 4000 hectare groot, met recht een eigen natuurgebied dus! De cabin die we gehuurd hebben ligt helemaal vrij, een aantal meters naast ons zijn buren en aan de andere kant alleen een hot tub (houtgestookt). Voor ons is er alleen gras, bomen en een groot meer.

We hebben zelf vlees, salade en knoflookbrood voor het eten gemaakt, terwijl we op onze ‘porch’ zaten te genieten van absolute stilte. De rest van de gasten was mee naar een rodeo vertelde de eigenaresse. Er kwam een onweersbuitje voor langs, een paar flitsen en wat gerommel maar helaas voor Martijn nog niks heftigs. We horen de hele tijd een soort gehuil, dachten eerst dat het een uil was maar nu denken we aan coyote’s omdat het zo vaak en door elkaar te horen was. Vragen we morgen nog wel even. Ook hadden we een bald eagle boven het water voor onze cabin rondcirkelen! Eddy ontdekte hem in een boom wat verderop maar toen wij kwamen zagen we hem net weer wegvliegen.

Internet is hier helemaal niet, dus de verslagen uploaden zal pas in Whistler gebeuren overmorgen.
Eddy en Tes zijn een rondje lopen nu, Martijn leest lekker een boek op het zitje op de bovenverdieping en ik zit voor het huisje dit te typen. Morgen gaan we om zes uur een tour met de ‘haywagon’ maken, een kar met 2 Belgen ervoor. Dan eten we vlak voor ons huisje aan het meer, waar tafels staan, een vuur brandt en de bbq aan is. Daarna is het nog de bedoeling om met zijn vieren een trailride te maken, al vragen wij ons nu af hoe laat dat dan wordt want als we pas om zeven uur beginnen met eten wordt het snel laat (en donker).

Om een uur of negen kwamen alle paarden (nog best veel) langs onze cabin gerend, ze worden dan uit de paddock gelaten om de rest van de avond en de nacht op de wei door te brengen. Dat was wel een mooi gezicht!

Vanavond nog een praatje met de buren gemaakt, we begrepen dat het huilende geluid gemaakt wordt door de ‘Loons’ een soort duikeend. De Loonie (1 $ munt) dankt er zijn naam aan. Vreemd, het klinkt echt als gehuil! Je kunt het precies horen als je in Google ‘Loon calls’ intypt! Het was vandaag weer ruim 30 graden.

Hotel: Spring Lake Ranch, 100 Mile House

Dawson Falls