Rapid City, SD

Zo, de dag die vooral uit rijden bestond zit er op. Afgelopen nacht was geen supernacht (behalve de kinderen dan), de airco maakte zoveel lawaai dat het net leek of je in de machinekamer van een schip probeerde te slapen en uitdoen wat we ook hebben geprobeerd was niet zo succesvol want het werd dan al snel veel te warm. Ook de bedden waren nogal bewegerig, je hoefde maar aan je neus te kriebelen of de ander werd zeeziek.. Maar ja niet geklaagd, we hebben weer op de kamer ontbeten en zijn ongeveer 8.15 vertrokken.

Het eerste gedeelte van de rit was erg mooi, we volgden de Thompson River die door mooie rotsformaties loopt. Wat een prachtige plek, je zal er maar mogen wonen! Er zijn veel vliegvissers te zien in en om de rivier.

Hier en daar zagen we nog de gevolgen van een grote overstroming die in 2013 plaats vond, we hebben het nog even nagezocht en deze overstroming zorgde voor 8 doden, gewonden en zo’n 2 miljard dollar aan schade.

We vervolgden onze weg vanuit Colorado de volgende staat in: Wyoming. Vrij snel reden we door Cheyenne, waar de Frontier Days aan de gang waren (ook genoemd The Daddy of ’em all). De Frontier Days is een meerdaags rodeo event. Even later reden we langs Warren Air Force Base, ook niet onbekend. We besloten om nergens te stoppen vanwege de vele kilometers die we vandaag gingen rijden. De rest van Wyoming hebben we urenlang rondgereden in een vrij vlak landschap, met hier en daar een ranch en wat runderen. We zijn nog bij een tankstation gestopt om koffie en een hotdog te kopen (voor de hotdog betaalden we incl. zakjes saus maar liefst $0,70), dat hebben we genuttigd aan een overdekte picknicktafel (in de zon was het veeeeel te warm).

Een lang stuk reden we langs een spoorlijn, waar af en toe een kolentrein op reed. Die zijn zo ontzettend lang! 2 grote locomotieven voor de wagons en 2 aan de achterkant. We telden de wagons een keer, het waren er 146.

We reden South Dakota binnen rond een uur of drie met ondertussen al een aantal uur een countryzender op de radio aan die ons voorzag van een gezellig muziekje.
Om 16.15 kwamen we aan bij ons hotel voor de komende 2 nachten, alles ziet er prima uit met een koelkastje en magnetron en alles netjes schoon (maar dat is het overal wel). Internet is hier ook snel gelukkig en de airco maakt geen lawaai!

Vanavond zijn we naar het Outback Steakhouse gelopen, vlakbij het hotel. Nog steeds boven de 30 graden buiten! Het is een druk bezocht restaurant, we kregen een melder mee die gaat trillen/flashen als er een tafel vrij is. Na een minuut of 20 werden we naar onze tafel gebracht en bediend door een enthousiaste dame, zo vrolijk wordt je in Nederland niet snel bediend hoor, of het nou een act is of niet (daar merk je niks van trouwens) het is in ieder geval erg prettig! We hebben ‘ Aussie cheese fries’ vooraf genomen, een halve portie voor ons vieren. Dat was een heerlijke verrassing! Verder hebben we genoten van baby ribs en sir loin steaks met een salade erbij. Gezellig om de Amerikanen om je heen te horen kletsen, terwijl in Nederlandse restaurants je wel eens op halve fluistertoon gaat praten omdat ‘ ze je anders horen’ . Het voelt allemaal veel gemoedelijker hier, je doet gewoon waar je je prettig bij voelt.

Nu, even na acht uur ‘s avonds, zijn we terug op de kamer en gaan vast proberen om nog een paar uur wakker te blijven om morgen Badlands NP + Custer State Park te bezoeken.

Vandaag reden we 639 km.

Hotel: Super 8 Motel, Rapid City